Oferta
Diagnostyka i leczenie
Poradnia endokrynologiczna zajmuje się chorobami gruczołów wydzielania wewnętrznego (przysadki, tarczycy, nadnerczy, trzustki, jajników, jąder) a także poszukiwaniem ewentualnych endokrynologicznych przyczyn różnorodnych dolegliwości i objawów jak np. zaburzeń płodności, trądziku, łysienia, otyłości.
W zależności od potrzeb wdrożone jest odpowiednie leczenie i monitorowane są skutki terapii.
SPECJALIZACJE
Zajmuję się leczeniem chorób, m.in:
CHOROBY TARCZYCY
Pod nazwą choroby tarczycy rozumiemy nieprawidłowości dotyczące morfologii i funkcji tego gruczołu. W badaniach obrazowych (tomografia komputerowa, ultrasonografia tarczycy) oceniamy strukturę gruczołu. Charakterystyczne zmiany występują w zaburzeniach rozwojowych, chorobie guzkowej, ostrym, podostrym lub przewlekłym zapaleniu tarczycy. Podstawowym badaniem służącym rozpoznaniu i okresowej kontroli stwierdzonej patologii gruczołu jest ultrasonografia tarczycy. Za pomocą tego badania często można postawić rozpoznanie choroby, ocenić skutki leczenia, zakwalifikować zmiany z tzw. niepokojem onkologicznym do badania biopsyjnego.
Innym badaniem wykonywanym w diagnostyce tarczycy jest scytygrafia. Badanie wykonuje się głownie za pomocą radioaktywnego technetu. Za pomocą tego badania możemy ocenić aktywność w syntezie hormonów poszczególnych obszarów tarczycy. Scyntygrafię wykonujemy w różnicowaniu przyczyn nadczynności tarczycy (np. poszukiwanie guzków gorących), ocenie położenia tarczycy (np. w wolu śródpiersiowym czy ektopowym położeniu tarczycy), czy w diagnostyce onkologicznej po operacyjnym ucunięciu tarczycy. W ocenie funkcji tarczycy wykonujemy badanie hormonalne. Powszechnie w ocenie funkcji tarczycy i pokrycia zapotrzebowania na hormony tarczycy oznaczany jest hormon przysadki TSH. Gdy stężenie TSH znajduje się powyżej wartości referencyjnych rozpoznajemy niedobór hormonów tarczycy (nieadekwatna zbyt mała do zapotrzebowania organizmu produkcja lub zbyt mała dawka leku w trakcie terapii substytucyjnej). Odwrotnie, gdy TSH znajduje się poniżej wartości referencyjnych rozpoznajemy nadmiar hormonów tarczycy (nadmierna produkcja lub zbyt duża dawka leku). Nieprawidłowe stężenie TSH przy prawidłowych stężeniach hormonów T4 i T3 pozwala rozpoznać tzw. subkliniczne postaci zaburzeń funkcji tarczycy. Ze względu na wieloczynnikową regulację wydzielania TSH – w pewnej grupie pacjentów konieczne jest oznaczanie hormonów FT4 i FT3. Dobry endokrynolog jest wskazuje zakres koniecznych do wykonania badań.
Badaniami uzupełniającymi jest oznaczenie przeciwciał AbTPO, AbTg i TRAb. Wykonanie tych oznaczeń pozwala często ustalić przyczynę choroby, a czasami służy do monitorowania jej aktywności.
Objawy chorób tarczycy są bardzo zróżnicowane. W przypadku wątpliwości zaleca się wykonanie badania screeningowego i zgłoszenia się do endokrynologa. Zwykle wstępne badanie obejmuje oznaczenie TSH i wykonanie usg tarczycy.
Dobry endokrynolog wskazuje zakres koniecznych do wykonania badań.
Badanie TSH ze względu na zmianność dobową najlepiej jest wykonać rano.
W przypadku terapii substytucyjnej hormonami tarczycy badanie wykonujemy rano przed przyjęciem leku.
Oznaczenie stężenia FT4 i FT3 należy wykonać na czczo (w terapii substytucyjnej przed przyjęciem leku).
Zalecenia te nie obowiązują w przypadku oznaczeń przeciwciał.
CHOROBY NADNERCZY
Choroby nadnerczy stanowią jeden z najtrudniejszych problemów diagnostycznych w endokrynologii. Pod nazwą choroby nadnerczy rozumiemy nieprawidłowości dotyczące morfologii i funkcji tego gruczołu.
W badaniach obrazowych (tomografia komputerowa, ultrasonografia tarczycy) oceniamy strukturę gruczołu. Głównym badaniem oceniającym budowę nadnerczy jest tomografia komputerowa. Określono parametry pozwalające wyróżnić zmiany z tzw. niepokojem onkologicznym. W zmianach morfologicznych nadnerczy nie wykonuje się biopsji.
Nadnercza składają się z rdzenia i kory nadnerczy. Obie warstwy wydzielają liczne hormony: glikokortykoidy, mineralokortykoidy, androgeny nadnerczowe, aminy katecholowe. Hormony te regulują wiele funkcji organizmu. Regulacja aktywności nadnerczy podlega również wpływom wielu czynników (centralny i obwodowy układ nerwowy, zmienna aktywność innych gruczołów, stress, układ immunologiczny i wiele innych). Hormony nadnerczy o znamiennym wpływie na organizm to: kortyzol, kortyzon, aldosteron, deoksykortykosteron, 17-OH-progesteron, testosteron, androstendion, dehydroepiandrosteron (i pochodne androgenów – estrogeny), noradrenalina, adrenalina.
Glikokortykoidy wpływają na gospodarkę węglowodanową, białkową, tłuszczową, wodno-elektrolitową, układ immunologiczny.
Zaburzenia wydzielania hormonów nadnerczy mają wpływ na funkcję: kory mózgowej (funkcje mentalne np. poznawcze, koncentrację), układ krążenia (ciśnienie tętnicze, pracę serca), nerek (gospodarka sodem, potasem, wapniem, fosforem, magnezem), przewodu pokarmowego (głównie żołądka), przysadki (np. wydzielanie gonadotropin, tyreotropiny), bezpośredni i pośredni wpływ na jądra, jajniki, tarczycę, mięśnie.
Z powyższych informacji wynika jak wiele objawów może być związanych z zaburzeniami funkcji nadnerczy.
Wystarczy wymienić zaburzenia kognitywne, osłabienie, senność, odporność, wahania ciśnienia tętniczego, stan skóry i włosów, zaburzenia miesiączkowania i płodności, i wiele innych.
Z tego wynika ile problemów musi rozwiązać dobry endokrynolog.
Wskaże on jakie badania należy wykonać, kiedy i o jakiej porze dnia.
INSULINOOPORNOŚĆ/OTYŁOŚĆ
Insulinooporność i bezpośrednio z nią związana hiperinsulinemia odpowiadają za wiele patologii. Zaburzenie to prowadzi do dyslipidemii powodującej miażdżycę, do otyłości, zaburzeń miesiączkowania, niepłodności, hirsutyzmu, nadciśnienia tętniczego, uogólnionych obrzęków, cukrzycy. Rozpoznanie insulinooporności nie jest łatwe. Nie ma uznanych norm wyników badań laboratoryjnych. Diagnostyka wymaga umiejętnego połączenia otrzymanych wyników badań laboratoryjnych z wnikliwą oceną stanu zdrowia, i w konsekwencji najlepszego wyboru metod dalszego postępowania leczniczego.
CHOROBY JĄDER
Zaburzenia funkcji jąder obejmują zaburzenia generatywne (prokreacja) i seksualne. Około 50% przyczyn niepłodności stanowi czynnik męski. Przyczyną tych zaburzeń mogą być nieprawidłowości organiczne lub czynnościowe – za co w większości odpowiedzialny jest układ hormonalny. Za prawidłowe funkcjonowanie jąder odpowiedzialne są hormony podwzgórza, przysadki, nadnerczy, jąder, tarczycy. Nieprawidłowa praca tych gruczołów doprowadza do hipogonadyzmu, a w konsekwencji impotencji (częściowej – tylko zaburzenia seksualne, lub całkowitej – seksualnej i prokreacyjnej). Hipogonadyzm niezależnie od przyczyny objawia się osłabieniem libido, zaburzeniami erekcji i ejakulacji, depresją, sennością, pogorszeniem koncentracji, drażliwością, zmniejszeniem masy mięśniowej i aktywności fizycznej, utratą drugorzędowych cech płciowych. Celem diagnostyki powinna być ocena morfologiczna jąder i stan czynnościowy układu hormonalnego. Dobry endokrynolog dokładnie przeanalizuje te problemy i wdroży prawidłowe leczenie, co pozwala rozwiązać wiele z tych problemów.
CHOROBY JAJNIKÓW
Choroby jajników stanowią obok chorób nadnerczy to najtrudniejszy problem diagnostyczny.Nieregularne miesiączki, zaburzenia płodności to najczęstsze powody zgłaszania się pacjentek do lekarza.
Przyczyny organiczne tych zaburzeń to: niedrożnośc jajowodów, endomrtrioza, infekcje, wady rozwojowe.
Przyczyna endokrynologiczne to: zespół policystycznych jajników, hiperprolaktynemia, hipogonadyzm hipo i hipergonadotropowy i nieprawidłowe funkcjonowanie innych gruczołów wydzielania wewnętrznego.
Rozwiązywanie tych problemów najczęściej wymaga postępowania zespołowego.
Pojedyncze wykonane wyniki najczęściej nie przynoszą rozwiązania.
Dokładna diagnostyka morfologiczna (budowa) i czynnościowa (funkcjonalna) u wielu pacjentke przynosi rozwiązanie.
CHOROBY PRZYSADKI
Choroby przysadki mają wpływ na większość gruczołów wydzielania wewnętrznego.
Przysadka jest pośrednikiem pomiędzy centralnym układem nerwowaym a obwodowym wydzielaniem hormonów przez gruczoły docelowe.
Zaburzenia przysadki mogą mieć podłoże organiczne i funkcjonalne.
Badaniem dedytkowanym do oceny morfologii przysadki jest rezonans magnetyczny.
Hormony wydzilane przez prysadkę to: hormon wzrostu, prolaktyna, kortykotropina, follikulotropina, luteotropina, wazopresyna, oxytocyna. Hormony te w większości mają regulacyjny wpływ na inne gruczoły wydzielania wewnętrznego.
Badania hormonalne wykonuje się w pojedynczych oznaczeniach i w mających większą wartość testach dynamicznych.
Dobry endokrynolog ukierunkuje rodzaj wykonywanych badań zależnie od potrzeb.
PRZYTARCZYC
Analogicznie do innych gruczołów wydzielania wewnętrznego nieprawidłowości przytarczyc obejmują zaburzenia budowy i funkcji.
W badaniu ultrasonograficznym prawidłowe przytarczyce nie uwidoczniają się. Zmiany guzkowe przytarczyc trudno rozróżnić od guzków tarczycy. W przypadku nadczynności przytarczyc i współwystępowania guzków tarczycy badaniem diagnostycznym jest scyntygrafia.